بازیگری دنیایی است برای آنهایی که تجربه کردند و رویایی بزرگ برای آنهایی که آرزوی رسیدن به آن را در خیال دارند. با پیشرفت بشر در سینما ،تئاتر و زندگی بازیگری به عنوان شغل جذابی در آمد که خواهان زیادی پیدا کرد. در واقع بازيگري تركيبي است از احساس و شكل، منتج از تخيل خلّاق بازيگر.
بازیگری تقلیدی از شرایط زندگی روزانه ما ،احساسات و عواطف که با هنری خاص کنارهم چیده شده و بازیگری را رقم زده است. بازیگری هوشی دقیق و حساسیت بالا است که همین باعث میشود بازیگر بتواند چهره های مختلف با احساسات و عواطف را به نمایش گذارد.
بازیگری هنر جان بخشیدن به شخصیت هاست. هر بازیگر دارای شخصیت و قیافه خاص خود اوست اما این هنر اورا میرساند که میتواند شخصیت های دیگر با خصوصیات اخلاقی ، چهره های متفاوت را به نمایش بگذارد.
بازیگری تنها به هنر فرد بستگی ندارد به هوش و توانایی اوهم نیز بستگی دارد. به طور مثال زمانی که یک بازیگر قرار است نقش یک فرد بیمار را بازی کند باید در ابتدا درباره بیماری، خصوصیات اخلاقی و نحوه رفتار بیمار تحقیق کند تا بتواند خود را با شرایط او تطبیق دهد و نقش آن را بازی کند.
برای هنر پیشگی علاقه تنها کافی نیست استعداد فرد هم در اولویت قرار دارد هر بازیگر باید توانایی بروز احساسات و عواطف را داشته باشد. قدرت تفکر و اعتماد به نفس به بالا بسیار در شغل او موثر است علاوه بر این یک بازیگر باید حافظه قویی برای به خاطر سپردن دیالوگ های خود داشته باشد و همچنین خلاقیت هر هنر پیشه در مهمترین جایگاه قرار دارد زیرا او باید بتواند در شرایط مختلف نقاب های خاص به چهره بزند و هنر خود را به نمایش گذارد. بازیگر باید با ارائه هنر خود دنیایی شگفت انگیز خلق کند تا هم تماشاگر لذت ببرد و هم سرگرم شود